Potrzebujemy tylko jednego – spotkać Jezusa w swoim życiu. Spotkać i pójść za Nim. To jest jedyna droga do otwarcia się na przyjęcie i zrozumienie sensu swojego życia, które tutaj króciutko przebiegnie a potem przez całą wieczność będzie trwać.

Czytaj więcej: Potrzebujemy Jezusa

Przyłapuję się na tym, że trudno mi się przyznać do czegoś co zrobiłem. Wstydzę się. Czasem dlatego, że to było coś nie w porządku wobec innej osoby.

Czytaj więcej: Żyć w prawdzie

1. Stacja pierwsza – Jezus skazany podczas procesu na karę śmierci.

To był bardzo dziwny proces, bardzo szybki, świadkowie byli podstawieni, oskarżenia bezpodstawne, wyrok z góry założony i taki też został wydany – czyli kara śmierci.

Czytaj więcej: Droga Krzyżowa

Już od ST

Ps 41,02 Szczęśliwy ten, kto myśli o biednym i o nędzarzu, w dniu nieszczęścia Pan go ocali.

Element integralnego chrześcijaństwa

Ga 02,09-10 i uznawszy daną mi łaskę, Jakub, Kefas i Jan, uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na znak wspólnoty, byśmy szli do pogan, oni zaś do obrzezanych, byleśmy pamiętali o ubogich, co też gorliwie starałem się czynić.

Odbiorcą jałmużny także obcy i nieprzyjaciele

Rz 12,19-20 Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód - nakarm go. Jeżeli pragnie - napój go. Tak bowiem czyniąc, węgle żarzące zgromadzisz na jego głowę.

Konteksty słowa eleemosyne w NT:

1. Kazanie na górze: wezwanie, aby dawać jałmużnę w ukryciu, a Ojciec widzi.

2. Łk 12,33 Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę! Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy.

    Każda jałmużna pozycjonuje poprawnie dobra materialne względem powołania człowieka do życia z Bogiem


3. Dzieje Apostolskie: integralnym elementem świętości jest jałmużna:


Dz 09,36 Mieszkała też w Jafie pewna uczennica imieniem Tabita, co znaczy Gazela. Czyniła ona dużo dobrego i dawała hojne jałmużny.


(Paweł w świadectwie o sobie):

Dz 24,17 Po wielu latach przybyłem z jałmużnami i ofiarami dla mego narodu.
Dz 10,1-4 W Cezarei mieszkał pewien człowiek imieniem Korneliusz, setnik z kohorty zwanej Italską, pobożny i "bojący się Boga" wraz z całym swym domem. Dawał on wielkie jałmużny ludowi i zawsze modlił się do Boga. (…) Modlitwy twoje i jałmużny stały się ofiarą, która przypomniała ciebie Bogu. (…) Dz 10,48 …I rozkazał ochrzcić ich w imię Jezusa Chrystusa.


1J 03,17 Jeśliby ktoś posiadał majętność tego świata i widział, że brat jego cierpi niedostatek, a zamknął przed nim swe serce, jak może trwać w nim miłość Boga?